FAS (FETAL ALCOHOL SYNDROME) Oliwier - niosący pokój ;)

Myślałam sobie dzisiaj sporo w czasie, kiedy Oliwier spał. Czy jestem na tyle wydolna wychowawczo, żeby przyjąć jeszcze jedno dziecko do naszego domu. W zasadzie mogłabym. Z tym, że bez przekwalifikowania się na specjalistyczną rodzinę zawodową (przyjmując, że będzie to dziecko niepełnosprawne) nie ma szans na kolejne. Nie będę w stanie pracować i dobrze zajmować się pięciorgiem dzieci. Widzę, ile czasu pochłania leczenie i rehabilitacja Oliwiera oraz pozostałej trójki dzieciaków, z których dwoje też jest chorych i wymaga specjalistycznego leczenia. A rezygnacja z pracy nie wchodzi w rachubę. Obecnie będąc na bezpłatnym wychowawczym, jaki wzięłam, żeby podkurować Olisia i nawiązać więzi emocjonalne, zauważam, że brakuje mi bardzo dotychczasowej pensji. Młody od września pójdzie do przedszkola do grupy integracyjnej, a ja wrócę do pracy-muszę, bo finansowo nie stać nas, żeby pracował tylko mąż. Boję się jednak, że młody będzie chorował, tak jak dotychczas i nie będzie podobało się pracodawcy branie zwolnień. To takie moje bolączki dzisiaj wydumane. :((((
Bardzo chciałabym zostać specjalistyczną zawodową rodziną zastępczą, ale patrząc na przykład koleżanek, które walczyły o ten status latami (niektóre nic nie osiągnęły) mam stres, czy w ogóle robić ten kurs (słono płatny), a potem się denerwować i czekać na łaskę, aż starosta zechce podpisać ze mną umowę-co jest zresztą mało realne? Ciągle się szkolę, czytam, jeżdżę na konferencję, lubię wiedzieć maksymalnie wszystko na dany temat. Myślę, że byłabym dobrym zawodowym rodzicem.
Jakoś nie do końca ta ustawa o rodzicielstwie zastępczym jest dograna, bo utrzymanie 1 dziecka w Domu Dziecka to koszt ok. 3tys. miesięcznie, a w rodzinie zastępczej to nawet mniej, niż 1/3 tej kwoty. Więc opłacalność, patrząc logicznie od strony budżetu państwa chyba większa?! A takie problemy są z podpisaniem umów na rodziny zawodowe...